Μαρίνα Κυριάκου
Διαδρομή με ποδήλατο στο χωριό
Πού αποσκοπεί η δράση που προτείνεις στο φετινό Φεστιβάλ Ξαρκής;
Σκοπός μου είναι να προωθώ το ποδήλατο ως εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης αλλά κι εξερεύνησης ενός τόπου. Το ποδήλατο μού επιτρέπει να κινούμαι με ένα πιο γρήγορο ρυθμό σε σχέση με το περπάτημα, αλλά παραμένει ένα “όχημα” που εξαρτάται από την ανθρώπινη κίνηση και διατηρεί την ανθρώπινη κλίμακα στην εμπειρία του χώρου. Άρα η διαδρομή με το ποδήλατο που προτείνω αποσκοπεί στο να έχουν οι συμμετέχοντες (ντόπιοι-χωρκανοί και επισκέπτες) μια διαφορετική εμπειρία του χωριού, να το ανακαλύψουμε μαζί με έναν διαφορετικό τρόπο, κι ευελπιστώ πως θα συζητήσουμε γενικά για διάφορες πτυχές ενός πιο οικολογικού τρόπου ζωής σε μια κοινότητα.
Πώς προέκυψε ο ρόλος της Δημάρχου Ποδηλάτων Λευκωσίας και τι είδους ενέργειες εντάσσονται στο πλαίσιο αυτό; Η δική σου ευαισθητοποίηση για το ποδήλατο ως εναλλακτικό μέσο μεταφοράς από πού πηγάζει;
Το δίκτυο Δημάρχων Ποδηλάτου είναι ένα διεθνές δίκτυο από ανεξάρτητους εθελοντές που εκπροσωπούν ο καθένας την πόλη του και που προωθούν ο καθένας με τον τρόπο του και με τα μέσα που διαθέτει το ποδήλατο στην κοινότητά του. Μετά τις σπουδές μου στην Αρχιτεκτονική, έκανα μεταπτυχιακό στον Αστικό Σχεδιασμό κι επέλεξα ως αντικείμενο έρευνάς μου το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς και την προώθηση του μέσου αυτού από ομάδες πολιτών. Άρα το να ενταχθώ σε αυτό το δίκτυο ήταν πολύ φυσικό για μένα γιατί ήθελα να γνωρίσω και να συνδεθώ με ομοϊδεάτες.
Από μικρή, αφου ζούσα στο χωριό, επέλεγα να περπατώ όσο μπορούσα και δεν μου άρεσε να εξαρτώμαι από τους γονείς μου για τις μετακινήσεις μου (ειδικά στην εφηβεία). Όταν πήγα για σπουδές στο εξωτερικό ανακάλυψα το ποδήλατο και την ελευθερία που προσφέρει σε μια σχετικά μικρή πόλη κι από τότε παραμένει ο αγαπημένος μου τρόπος διακίνησης. Επίσης, όσα πιο πολλά επιστημονικά πράγματα μαθαίνω για το ποδήλατο σε σχέση με τα οφέλη του και σε σχέση με το σχεδιασμό πόλεων και κοινοτήτων με βάση το ποδήλατο, τόσο περισσότερο πείθομαι πως πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που “χτίσαμε” την κοινωνία μας στην Κύπρο.
Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι μπορούν κοινότητες όπως αυτήν του Ξαρκής να συμβάλουν, εάν όχι στη συνολική κοινωνική αναδόμηση, τουλάχιστον στη γένεση πυρήνων με σχετικές ανησυχίες και προθέσεις;
Θεωρώ πώς οι κοινότητα του Ξαρκής, οι διάφοροι άνθρωποι με διαφορετικά υπόβαθρα κι ανησυχίες έρχονται μαζί και δίνουν ερεθίσματα ο ένας στον άλλο και συμβάλλουν στο να καλλιεργηθεί συλλογικά μια πιο ανοιχτή διάθεση προς την αλλαγή, τη βελτίωση και την εξέλιξη της κοινωνίας. Ο τρόπος που μπορεί να επιτευχθεί αυτό είναι με τη συμπερίληψη όλων στις διάφορες φάσεις και διαδικασίες, και με τη δημιουργία θεσμών μέσω της επανάληψης κάποιων πρακτικών – μία από τις οποίες είναι η διοργάνωση του φεστιβάλ. Τα φεστιβαλ προσφέρουν πάντα ευκαιρίες για πειραματισμό και δημιουργούν μια “ασφαλή” πλατφόρμα για συζήτηση, πρόκληση και πρόσκληση σχετικά με διάφορα θέματα που πιθανόν ένα ποσοστό του πληθυσμού να νιώθει άβολα να αντιμετωπίσει υπό κανονικές συνθήκες. Στη δική μου περίπτωση, το Ξαρκής μου δίνει την ευκαιρία να προσκαλέσω τους συντοπίτες μου κι επισκέπτες να δουν το χωριό μου από το τιμόνι του ποδηλάτου και να έχουμε μια κοινή εμπειρία, κάτι που αλλιώς ίσως να μην ήταν εφικτό.
